Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

In different directions

  • 1 diverto

    dī-verto ( vorto), ti, sum, 3, v. n., to turn or go different ways, to part, separate, turn aside (in the verb. finit. rare; not in the class. per.).
    I.
    Lit.
    A.
    To turn out of the way; hence, of travellers, to stop, lodge, sojourn:

    qui divertebat in proximo,

    Amm. 14, 7, 15:

    in cenaculum,

    Vulg. 4 Reg. 4, 11:

    ad hominem peccatorem,

    to visit, id. Luc. 19, 7 al. —
    B.
    Of a married woman, to leave her husband:

    (uxor) sive diverterit, sive nupta est adhuc,

    Dig. 9, 2, 27, § 30; cf.

    so of divorce: si uxor a legato diverterit,

    ib. 5, 1, 42:

    nullis matrimoniis divertentibus,

    Gell. 4, 3. V. also divortium.—
    II.
    Trop., to deviate from each other, to differ:

    divortunt mores virgini longe ac lupae,

    Plaut. Ep. 3, 3, 22.—Hence, dīversus ( - vorsus), a, um, P. a., turned different ways.
    I.
    Set over against each other, opposite, contrary (freq. and class.; cf.: adversus, contrarius).
    A.
    Lit.:

    in diversum iter equi concitati,

    Liv. 1, 28:

    fenestrae,

    opposite each other, Prop. 1, 3, 31; cf.

    ripa,

    Sil. 1, 264 Drak.:

    iter a proposito diversum,

    Caes. B. C. 1, 69, 1; cf.:

    diverso ab ea regione itinere,

    id. ib. 3, 41, 4:

    diversis ab flumine regionibus,

    id. B. G. 6, 25, 3:

    diversam aciem constituit,

    id. B. C. 1, 40, 5:

    duo cinguli maxime inter se diversi, i. e. the two polar circles,

    Cic. Rep. 6, 20 (13):

    diversum ad mare dejectus,

    Tac. A. 2, 60; cf.:

    procurrentibus in diversa terris,

    id. Agr. 11:

    in diversum flectere,

    Plin. 11, 45, 101, § 248:

    binas per diversum coassationes substernere,

    cross-wise, Plin. 36, 25, 62, § 186.—
    B.
    Trop.
    1.
    In gen., different, diverse, opposite, contrary, conflicting (cf.:

    varius, differens, discrepans, multiplex): monstrum ex contrariis diversisque inter se pugnantibus naturae studiis cupiditatibusque conflatum,

    Cic. Cael. 5 fin.; cf.:

    quis non diversa praesentibus contrariaque expectatis aut speret aut timeat?

    Vell. 2, 75, 2:

    pessuma ac divorsa inter se mala, luxuria atque avaritia,

    Sall. C. 5, 8; cf. Liv. 34, 4.—In the sup.:

    ne illi falsi sunt, qui diversissimas res pariter exspectant, ignaviae voluptatem et praemia virtutis,

    Sall. J. 85, 20:

    diversa sibi ambo consilia capiunt,

    Caes. B. C. 3, 30, 1:

    est huic diversum vitio vitium prope majus,

    Hor. Ep. 1, 18, 5; cf. Vell. 2, 80, 2:

    initio reges diversi pars ingenium, alii corpus exercebant,

    pursuing opposite courses, Sall. C. 2, 1:

    diversi imperatoribus (sc. Scipioni et Mummio) mores, diversa fuerunt studia,

    Vell. 1, 13, 3:

    dividere bona diversis,

    Hor. S. 1, 3, 114; cf. id. ib. 1, 1, 3; Vell. 2, 60 fin. et saep.—Of conflicting passions: Pentheum diripuisse aiunt Bacchas;

    nugas fuisse credo, prae quo pacto ego divorsus distrahor,

    Plaut. Merc. 2, 4, 2.— Comp.:

    divorsius,

    Lucr. 3, 803.—
    2.
    In partic. (like contrarius, II. 2.), inimically opposed, of hostile or opposite opinions, unfriendly, hostile:

    certa igitur cum illo, qui a te totus diversus est,

    Cic. Ac. 2, 32:

    regio ab se diversa,

    Liv. 32, 38:

    diversos iterum conjungere amantes,

    Prop. 1, 10, 15:

    acies,

    Tac. A. 13, 57; 14, 30:

    factio,

    Suet. Caes. 20; id. Tib. 3 fin.; cf.

    partes,

    id. Caes. 1:

    diversae partis advocatus,

    opposite, id. Gramm. 4:

    diversi ordiuntur, etc.,

    Tac. A. 2, 10:

    subsellia,

    of the opponents, Quint. 11, 3, 133; cf. Tac. Or. 34:

    minuere invidiam aut in diversum eam transferre,

    Quint. 11, 1, 64:

    defectio Tarentinorum utrum priore anno an hoc facta sit, in diversum auctores trahunt,

    are not agreed, Liv. 25, 11 fin.; cf.:

    nullo in diversum auctore,

    Tac. A. 12, 69:

    consistentis ex diverso patroni,

    on the opposite side, Quint. 4, 1, 42:

    ex diverso,

    id. 5, 11, 43; Tac. A. 13, 40; id. H. 4, 16 et saep.;

    also: e diverso,

    Plin. 4, 4, 5, § 9; Just. 30, 4, 6; the latter in Sueton, and the elder Pliny, i. q. contra, on the contrary:

    sunt qui putent, etc.... Alii e diverso, etc.,

    Suet. Caes. 86; cf. id. Aug. 27; id. Dom. 9; Plin. 2, 50, 51, § 135; 5, 9, 10, § 56 al.; cf. Sillig. ad Plin. 14, 2, 4, § 35; Gai. Inst. 2, 16.
    II.
    In different directions, apart, separate (so most freq. in all periods and kinds of writing).
    A.
    Lit.: dispennite hominem divorsum et distennite, spread out in opposite directions, i. e. his limbs, Plaut. Mil. 5, 14:

    diversae state,

    id. Truc. 4, 3, 14; cf.:

    diversi pugnabant,

    separately, Caes. B. C. 1, 58, 4; so,

    jam antea diversi audistis,

    Sall. C. 20, 5; and:

    sive juncti unum premant, sive id diversi gerant bellum,

    Liv. 10, 25:

    diversi dissipatique in omnes partes fugere,

    Caes. B. G. 2, 24, 4; cf.:

    ex diversa fuga in unum collecti,

    Liv. 42, 8:

    age diversos et disice corpora ponto,

    Verg. A. 1, 70:

    diversi consules discedunt,

    Liv. 10, 33, 10; 22, 56; Nep. Dat. 11, 3 al.; cf.:

    quo diversus abis?

    away, Verg. A. 5, 166; 11, 855:

    qui (portus) cum diversos inter se aditus habeant, in exitu conjunguntur et confluunt,

    Cic. Verr. 2, 4, 52 fin.; cf. id. Agr. 2, 32, 87; Liv. 40, 22:

    in locis disjunctissimis maximeque diversis,

    very widely separated, Cic. de Imp. Pomp. 4; so,

    loca,

    id. ib. 16; Caes. B. G. 2, 22, 1 et saep.—Cf. in the sup.:

    diversissimis locis subeundo ad moenia,

    Liv. 4, 22:

    itinera,

    Caes. B. G. 7, 16 fin.; id. B. C. 3, 67, 2:

    proelium,

    fought in different places, Hirt. B. G. 8, 19, 2 et saep.: sunt ea innumerabilia, quae a diversis emebantur, by various people, individuals (as an indefinite term for persons), Cic. Phil. 2, 37. — Poet., i. q. remotus, remote, far-distant:

    Aesar,

    i. e. flowing in another, remote country, Ov. M. 15, 23; cf. Verg. A. 3, 4; 11, 261; 12, 621;

    708: diverso terrarum distineri,

    distance apart, remoteness, Tac. A. 3, 59.—
    B.
    Trop.
    1.
    Different, unlike, dissimilar:

    varia et diversa genera et bellorum et hostium,

    Cic. de Imp. Pomp. 10 fin.; cf.:

    variae et diversae et diffusae disputationes,

    id. de Or. 3, 16, 61; 1, 61 fin.:

    diversa ac dissimilis pars,

    id. Inv. 1, 23, 33; cf.:

    diversa studia in dissimili ratione,

    id. Cat. 2, 5:

    flumina diversa locis,

    Verg. G. 4, 367; so Ov. M. 1, 40:

    oris habitu simili aut diverso,

    Quint. 9, 3, 34 al.:

    ut par ingenio, ita morum diversus,

    Tac. A. 14, 19:

    a proposita ratione diversum,

    Cic. Brut. 90; cf.:

    ab his longe diversae litterae,

    Sall. C. 34 fin.; Quint. 4, 1, 9; cf. also id. 2, 10, 7:

    huic diversa sententia eorum fuit,

    id. 3, 6, 32. —Cf. so with dat., Quint. 2, 3, 10; 3, 10, 3 et saep.—With gen.:

    diversa omnium, quae umquam accidere, civilium armorum facies,

    Tac. A. 1, 49:

    diversa in hac ac supradicta alite quaedam,

    Plin. 10, 12, 15, § 32:

    eruca diversae est, quam lactuca, naturae,

    id. 19, 8, 44, § 154.—
    2.
    Divided, fluctuating, hesitating, inconsistent:

    metu ac libidine divorsus agebatur,

    Sall. J. 25, 6:

    qui diversus animi modo numen pavescere, modo, etc.,

    Tac. H. 4, 84:

    diversi fremat inconstantia vulgi,

    Tib. 4, 1, 45.— Adv.: dī-verse or dīvorse (acc. to II.), different ways, hither and thither; in different directions (very rarely): corpora prostrata diverse jacebant, scattered, Auct. B. Afr. 40 fin.; so,

    pauci paulo divorsius conciderant,

    Sall. C. 61, 3:

    multifariam diverseque tendere,

    Suet. Galb. 19.—
    B.
    Trop. of the mind:

    curae meum animum divorse trahunt,

    Ter. And. 1, 5, 25:

    ab eodem de eadem re diverse dicitur,

    differently, Cic. Inv. 1, 50:

    diversissime adfici,

    very variously, Suet. Tib. 66:

    uti verbo ab alicujus sententia diverse,

    in a different meaning, Gell. 6, 17, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > diverto

  • 2 divorsus

    dī-verto ( vorto), ti, sum, 3, v. n., to turn or go different ways, to part, separate, turn aside (in the verb. finit. rare; not in the class. per.).
    I.
    Lit.
    A.
    To turn out of the way; hence, of travellers, to stop, lodge, sojourn:

    qui divertebat in proximo,

    Amm. 14, 7, 15:

    in cenaculum,

    Vulg. 4 Reg. 4, 11:

    ad hominem peccatorem,

    to visit, id. Luc. 19, 7 al. —
    B.
    Of a married woman, to leave her husband:

    (uxor) sive diverterit, sive nupta est adhuc,

    Dig. 9, 2, 27, § 30; cf.

    so of divorce: si uxor a legato diverterit,

    ib. 5, 1, 42:

    nullis matrimoniis divertentibus,

    Gell. 4, 3. V. also divortium.—
    II.
    Trop., to deviate from each other, to differ:

    divortunt mores virgini longe ac lupae,

    Plaut. Ep. 3, 3, 22.—Hence, dīversus ( - vorsus), a, um, P. a., turned different ways.
    I.
    Set over against each other, opposite, contrary (freq. and class.; cf.: adversus, contrarius).
    A.
    Lit.:

    in diversum iter equi concitati,

    Liv. 1, 28:

    fenestrae,

    opposite each other, Prop. 1, 3, 31; cf.

    ripa,

    Sil. 1, 264 Drak.:

    iter a proposito diversum,

    Caes. B. C. 1, 69, 1; cf.:

    diverso ab ea regione itinere,

    id. ib. 3, 41, 4:

    diversis ab flumine regionibus,

    id. B. G. 6, 25, 3:

    diversam aciem constituit,

    id. B. C. 1, 40, 5:

    duo cinguli maxime inter se diversi, i. e. the two polar circles,

    Cic. Rep. 6, 20 (13):

    diversum ad mare dejectus,

    Tac. A. 2, 60; cf.:

    procurrentibus in diversa terris,

    id. Agr. 11:

    in diversum flectere,

    Plin. 11, 45, 101, § 248:

    binas per diversum coassationes substernere,

    cross-wise, Plin. 36, 25, 62, § 186.—
    B.
    Trop.
    1.
    In gen., different, diverse, opposite, contrary, conflicting (cf.:

    varius, differens, discrepans, multiplex): monstrum ex contrariis diversisque inter se pugnantibus naturae studiis cupiditatibusque conflatum,

    Cic. Cael. 5 fin.; cf.:

    quis non diversa praesentibus contrariaque expectatis aut speret aut timeat?

    Vell. 2, 75, 2:

    pessuma ac divorsa inter se mala, luxuria atque avaritia,

    Sall. C. 5, 8; cf. Liv. 34, 4.—In the sup.:

    ne illi falsi sunt, qui diversissimas res pariter exspectant, ignaviae voluptatem et praemia virtutis,

    Sall. J. 85, 20:

    diversa sibi ambo consilia capiunt,

    Caes. B. C. 3, 30, 1:

    est huic diversum vitio vitium prope majus,

    Hor. Ep. 1, 18, 5; cf. Vell. 2, 80, 2:

    initio reges diversi pars ingenium, alii corpus exercebant,

    pursuing opposite courses, Sall. C. 2, 1:

    diversi imperatoribus (sc. Scipioni et Mummio) mores, diversa fuerunt studia,

    Vell. 1, 13, 3:

    dividere bona diversis,

    Hor. S. 1, 3, 114; cf. id. ib. 1, 1, 3; Vell. 2, 60 fin. et saep.—Of conflicting passions: Pentheum diripuisse aiunt Bacchas;

    nugas fuisse credo, prae quo pacto ego divorsus distrahor,

    Plaut. Merc. 2, 4, 2.— Comp.:

    divorsius,

    Lucr. 3, 803.—
    2.
    In partic. (like contrarius, II. 2.), inimically opposed, of hostile or opposite opinions, unfriendly, hostile:

    certa igitur cum illo, qui a te totus diversus est,

    Cic. Ac. 2, 32:

    regio ab se diversa,

    Liv. 32, 38:

    diversos iterum conjungere amantes,

    Prop. 1, 10, 15:

    acies,

    Tac. A. 13, 57; 14, 30:

    factio,

    Suet. Caes. 20; id. Tib. 3 fin.; cf.

    partes,

    id. Caes. 1:

    diversae partis advocatus,

    opposite, id. Gramm. 4:

    diversi ordiuntur, etc.,

    Tac. A. 2, 10:

    subsellia,

    of the opponents, Quint. 11, 3, 133; cf. Tac. Or. 34:

    minuere invidiam aut in diversum eam transferre,

    Quint. 11, 1, 64:

    defectio Tarentinorum utrum priore anno an hoc facta sit, in diversum auctores trahunt,

    are not agreed, Liv. 25, 11 fin.; cf.:

    nullo in diversum auctore,

    Tac. A. 12, 69:

    consistentis ex diverso patroni,

    on the opposite side, Quint. 4, 1, 42:

    ex diverso,

    id. 5, 11, 43; Tac. A. 13, 40; id. H. 4, 16 et saep.;

    also: e diverso,

    Plin. 4, 4, 5, § 9; Just. 30, 4, 6; the latter in Sueton, and the elder Pliny, i. q. contra, on the contrary:

    sunt qui putent, etc.... Alii e diverso, etc.,

    Suet. Caes. 86; cf. id. Aug. 27; id. Dom. 9; Plin. 2, 50, 51, § 135; 5, 9, 10, § 56 al.; cf. Sillig. ad Plin. 14, 2, 4, § 35; Gai. Inst. 2, 16.
    II.
    In different directions, apart, separate (so most freq. in all periods and kinds of writing).
    A.
    Lit.: dispennite hominem divorsum et distennite, spread out in opposite directions, i. e. his limbs, Plaut. Mil. 5, 14:

    diversae state,

    id. Truc. 4, 3, 14; cf.:

    diversi pugnabant,

    separately, Caes. B. C. 1, 58, 4; so,

    jam antea diversi audistis,

    Sall. C. 20, 5; and:

    sive juncti unum premant, sive id diversi gerant bellum,

    Liv. 10, 25:

    diversi dissipatique in omnes partes fugere,

    Caes. B. G. 2, 24, 4; cf.:

    ex diversa fuga in unum collecti,

    Liv. 42, 8:

    age diversos et disice corpora ponto,

    Verg. A. 1, 70:

    diversi consules discedunt,

    Liv. 10, 33, 10; 22, 56; Nep. Dat. 11, 3 al.; cf.:

    quo diversus abis?

    away, Verg. A. 5, 166; 11, 855:

    qui (portus) cum diversos inter se aditus habeant, in exitu conjunguntur et confluunt,

    Cic. Verr. 2, 4, 52 fin.; cf. id. Agr. 2, 32, 87; Liv. 40, 22:

    in locis disjunctissimis maximeque diversis,

    very widely separated, Cic. de Imp. Pomp. 4; so,

    loca,

    id. ib. 16; Caes. B. G. 2, 22, 1 et saep.—Cf. in the sup.:

    diversissimis locis subeundo ad moenia,

    Liv. 4, 22:

    itinera,

    Caes. B. G. 7, 16 fin.; id. B. C. 3, 67, 2:

    proelium,

    fought in different places, Hirt. B. G. 8, 19, 2 et saep.: sunt ea innumerabilia, quae a diversis emebantur, by various people, individuals (as an indefinite term for persons), Cic. Phil. 2, 37. — Poet., i. q. remotus, remote, far-distant:

    Aesar,

    i. e. flowing in another, remote country, Ov. M. 15, 23; cf. Verg. A. 3, 4; 11, 261; 12, 621;

    708: diverso terrarum distineri,

    distance apart, remoteness, Tac. A. 3, 59.—
    B.
    Trop.
    1.
    Different, unlike, dissimilar:

    varia et diversa genera et bellorum et hostium,

    Cic. de Imp. Pomp. 10 fin.; cf.:

    variae et diversae et diffusae disputationes,

    id. de Or. 3, 16, 61; 1, 61 fin.:

    diversa ac dissimilis pars,

    id. Inv. 1, 23, 33; cf.:

    diversa studia in dissimili ratione,

    id. Cat. 2, 5:

    flumina diversa locis,

    Verg. G. 4, 367; so Ov. M. 1, 40:

    oris habitu simili aut diverso,

    Quint. 9, 3, 34 al.:

    ut par ingenio, ita morum diversus,

    Tac. A. 14, 19:

    a proposita ratione diversum,

    Cic. Brut. 90; cf.:

    ab his longe diversae litterae,

    Sall. C. 34 fin.; Quint. 4, 1, 9; cf. also id. 2, 10, 7:

    huic diversa sententia eorum fuit,

    id. 3, 6, 32. —Cf. so with dat., Quint. 2, 3, 10; 3, 10, 3 et saep.—With gen.:

    diversa omnium, quae umquam accidere, civilium armorum facies,

    Tac. A. 1, 49:

    diversa in hac ac supradicta alite quaedam,

    Plin. 10, 12, 15, § 32:

    eruca diversae est, quam lactuca, naturae,

    id. 19, 8, 44, § 154.—
    2.
    Divided, fluctuating, hesitating, inconsistent:

    metu ac libidine divorsus agebatur,

    Sall. J. 25, 6:

    qui diversus animi modo numen pavescere, modo, etc.,

    Tac. H. 4, 84:

    diversi fremat inconstantia vulgi,

    Tib. 4, 1, 45.— Adv.: dī-verse or dīvorse (acc. to II.), different ways, hither and thither; in different directions (very rarely): corpora prostrata diverse jacebant, scattered, Auct. B. Afr. 40 fin.; so,

    pauci paulo divorsius conciderant,

    Sall. C. 61, 3:

    multifariam diverseque tendere,

    Suet. Galb. 19.—
    B.
    Trop. of the mind:

    curae meum animum divorse trahunt,

    Ter. And. 1, 5, 25:

    ab eodem de eadem re diverse dicitur,

    differently, Cic. Inv. 1, 50:

    diversissime adfici,

    very variously, Suet. Tib. 66:

    uti verbo ab alicujus sententia diverse,

    in a different meaning, Gell. 6, 17, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > divorsus

  • 3 alius

        alius a, ud (gen. alīus; or m aliī, f aliae, all rare, alterīus is used instead; dat. aliī; nom plur. aliī, rarely alī), adj. pronom.    [2 AL-], another, other, different: in aliā causā (opp. in hac): aliis in civitatibus: condemnatus aliis criminibus: utrum hanc actionem habebis... an aliam quampiam: ne quam aliam quaerat copiam, T.: si alius legem tulisset, any one else: (hoc) alium, non me, excogitasse, some one else: num quid est aliud? Quid aliud tibi vis? T.: Sed quis nunc alius audet praeferre? etc., Iu. — Alia omnia (not omnia alia), everything else: alia omnia falsa sunt, virtus una, etc.: aliaeque volucres et Procne, and in particular, V.—Praegn. ( indef pron. understood), some other, any other, somebody else, something else: etiam si melius aliud fuit, tamen, etc.: utar post alio, si invenero melius, something else: siti magis quam aliā re accenditur, S.—Hence, ‘alio die’ dicere, of the augur, who, deeming the omens unfavorable, postponed the Comitia to some other day.—In comparisons, other than, different from: alium esse censes nunc me atque olim, T.: potest aliud mihi ac tibi videri: alia atque antea sentiret, N.: lux longe alia est solis ac lychnorum, is very different: nihil aliud nisi, nothing else but, only: amare nihil aliud est, nisi eum diligere, etc., is simply: ut nihil aliud nisi de hoste cogitet: si provincia alii quam Mario traderetur, S. — Nihil aliud quam, nothing else than, only: hostes quidem nihil aliud quam perfusis vano timore Romanis abeunt, L.: is intromissus... nihil aliud quam hoc narrasse fertur, L. — So, quid aliud quam? what else than?: quibus quid aliud quam admonemus cives nos eorum esse, L.: num quid aliud praeter hasce insidias?: aliud, praeterquam de quo retulissent, dicere, L.—In distributive clauses, alius... alius; aliud... aliud, etc., one... another, the one... the other: alios excluserunt, alios eiecerunt: ut alias... auferretur, alius... occideretur.— Plur, some... others: quid potes dicere cur alia defendas, alia non cures: cum alii fossas complerent, alii defensores vallo depellerent, Cs. — Partim, pars, or quidam often corresponds to alius: principes partim interfecerant, alios in exsilium eiecerant, N.: nos alii ibimus Afros, pars Scythiam veniemus, V.—Also with aliquis: putat aliquis esse voluptatem bonum; alius autem pecuniam. — Sometimes aliud... aliud, simply, one thing... another, different things: aliud est male dicere, aliud accusare: longe aliud esse virgines rapere, aliud pugnare, L. — Connected by atque or -que, the one and the other; now this, now that; different: eadem res... alio atque alio elata verbo: milites trans flumen aliis atque aliis locis traiciebant, L.; cf. alias deinde alias morae causas facere, S.—In abridged expressions: fecerunt alii quidem alia quam multa, different men have done very many different things: alius ex aliā parte, from different quarters: dies alios alio dedit ordine Luna Felicīs operum, V.: quo facto cum alius alii subsidium ferrent, one to another, Cs.: alius alio more viventes, each in a different way, S.: cum alii alio mitterentur, in different directions, L.—Alius ex alio, super alium, post alium, one after another: ut aliud ex alio incidit, T.: alias ex aliis nectendo moras, L.: nos alia ex aliis in fata vocamur, V.—Meton., praegn., of another kind, different: nunc hic dies aliam vitam defert, alios mores postulat, T.: Huic aliud mercedis erit, V.: longe alia mihi mens est, S.: aliusque et idem Nasceris, H.—Hence, of a vote: in alia omnia ire (sc. vota), to go against (a motion), vote the other way. — With quam: iuvenis longe alius ingenio, quam cuius simulationem induerat, L.: non aliā quam, H. — With comp abl. (poet.): Neve putes alium sapiente bonoque beatum, H.: alius Lysippo, H. — Of that which remains of a whole, the rest, the remainder (for reliquus, ceteri): aliae naves, V.: (venti) praeter Iapyga, H.: ex aliis ei maximam fidem habebat, Cs.: inter primos atrox proelium fuit, alia multitudo terga vertit, L.; cf. ut omittam leges alias omnīs. — A second, the other (of two), another: eis (Catoni et Caesari) gloria par, sed alia alii, S.: duas (leges) promulgavit, unam... aliam, Cs.: duo deinceps reges, alius aliā viā, civitatem auxerunt, each in a different way, L.: alias partes fovere, the other side, Ta.: alius Achilles, a second, V.—With a subst., expressing the species, besides, also: virginitate aliisque caeremoniis venerabilis, and other (claims to respect, namely) observances, L.: Inde alias animas Deturbat, the rest, the shades, V.
    * * *
    I
    the_one... the_other (alius... alius)
    II
    alia, aliud ADJ
    other, another; different, changed; (A+G)

    alii...alii -- some...others

    Latin-English dictionary > alius

  • 4 diffugiō

        diffugiō fūgī, —, ere    [dis- + fugio], to fly apart, flee in different directions, disperse, scatter: metu perterriti diffugimus: Diffugimus visu exsangues, V.: diffugiunt stellae, O.: nives, disappear, H.: sollicitudines, H.: in vicos passim suos, L.: omnis campis diffugit arator, V.
    * * *
    diffugere, diffugi, - V
    flee in different directions, scatter, disperse

    Latin-English dictionary > diffugiō

  • 5 discurro

    I
    discurrere, discucurri, discursus V INTRANS
    run off in different directions; run/dash around/about; wander; roam
    II
    discurrere, discurri, discursus V INTRANS
    run off in different directions; run/dash around/about; wander; roam

    Latin-English dictionary > discurro

  • 6 dīversus or dīvorsus

        dīversus or dīvorsus adj. with sup.    [P. of diverto; dis + verto], turned different ways, opposite, contrary: in diversum iter equi concitati, L.: iter a proposito, Cs.: diversam aciem in duas partīs constituit, with a double front, Cs.: duo (cinguli) maxime inter se diversi (i. e. the two polar circles): procurrentibus in diversa terris, Ta.: auditis diversā valle mugitibus, from opposite quarters, O. — Turned away, apart, separate: diversi pugnabant, separately, Cs.: iam antea diversi audistis, individually, S.: diversi dissipatique in omnīs partīs fugere, Cs.: fuga, L.: diversi consules discedunt, L.: quo diversus abis? away, V.: in locis maxime diversis, very widely separated: regio ab se, remotely, L.: diversissimis locis, L.: diverso itinere, by a side-path, Cs.—As subst n.: ex diverso caeli, from another quarter, V.: ex diverso veniemus, from different directions, V.: diversa sequentes, other pursuits, H.— Remote, fardistant: Aesar, i. e. in a far country, O.: exsilia, V.—Fig., different, diverse, opposite, contrary, conflicting: naturae studia: inter se mala, S.: consilia, Cs.: Est huic diversum vitio vitium prope mains, H.: reges diversi pars ingenium, alii corpus exercebant, pursuing opposite courses, S.: fata duorum, V.: utrum... an... in diversum auctores trahunt, there is a conflict of authorities, L.: a te totus diversus est, dissents entirely: par ingenio, morum diversus, Ta.: iudices per diversa implacabiles, for opposite reasons, Ta.— Unsettled, irresolute, distracted: Metu ac libidine, S.: animi, Ta.: diversi inconstantia volgi, Tb. — Different, unlike, dissimilar, distinct: genera bellorum: filii longissime diversa ratio est: flumina diversa locis, V.: ab his divorsae litterae, S.

    Latin-English dictionary > dīversus or dīvorsus

  • 7 diffluō

        diffluō fluxī, —, ere    [dis- + fluo], to flow in different directions, flow away: in plurīs partīs (Rhenus), branches, Cs.; cf. nos quasi extra ripas diffluentīs coercere.— To be dissolved: iecur, L.: sudore, Ph.— To be abandoned to: luxuriā et lasciviā, T.: deliciis: vires tempus ingenium diffluxere, wasted away, S. — In rhet.: diffluens ac solutum, loose, not periodic.
    * * *
    diffluere, diffluxi, diffluctus V
    flow away in all directions; melt away; waste away

    Latin-English dictionary > diffluō

  • 8 dīversē or dīvorsē

        dīversē or dīvorsē adv.    with comp, in different directions, different ways, hither and thither: divorsius concidere, S.: discedere, N. — Fig.: animum trahere, T.: de eādem re dici, variously.

    Latin-English dictionary > dīversē or dīvorsē

  • 9 dimitto

    dī-mitto, mīsi, missum, 3, v. a.
    I.
    With particular reference to the prep., to send different ways, to send apart, i. e.,
    A.
    [p. 582] To send out or forth in different directions, to send about (class.).
    (α).
    With acc.:

    Naevius pueros circum amicos dimittit,

    Cic. Quint. 6, 2:

    consules designatos circum provincias,

    Suet. Aug. 64:

    litteras circum municipia,

    Caes. B. C. 3, 22, 1; cf.:

    litteras circa praefectos,

    Liv. 42, 51:

    litteras per omnes provincias,

    Caes. B. C. 3, 79, 4;

    with which cf.: nuntios per agros,

    id. B. G. 6, 31, 2:

    librum per totam Italiam,

    Plin. Ep. 4, 7, 2:

    edicta per provincias,

    Suet. Galb. 10:

    certos per litora,

    Verg. A. 1, 577 et saep.:

    nuntios tota civitate Aeduorum,

    Caes. B. G. 7, 38, 9:

    nuntios in omnes partes,

    id. ib. 4, 19, 2; 4, 34, 5; cf. ib. 5, 49, 8; and poet.:

    aciem (i. e. oculos) in omnes partes,

    Ov. M. 3, 381:

    praefectos in finitimas civitates,

    Caes. B. G. 3, 7, 3; cf.:

    Manlium Faesulas,

    Sall. C. 27 et saep.:

    nuntios ad Centrones, etc.,

    Caes. B. G. 5, 39, 1; so with ad, id. ib. 6, 34, 8; id. B. C. 1, 52 fin. al.:

    legatos quoquoversus,

    id. B. G. 3, 23, 2; 7, 4, 5; id. B. C. 1, 36, 2:

    dimissos equites pabulandi causa,

    id. ib. 1, 80, 3; cf.

    equitatum,

    id. B. G. 7, 71, 5:

    omnem ab se equitatum,

    id. ib. § 1.— Trop.:

    animum ignotas in artes,

    Ov. M. 8, 188, directs, applies (al. demittit).—
    (β).
    Without object acc.:

    dimisit circum omnes propinquas regiones,

    Caes. B. C. 3, 112, 6:

    per provincias,

    Liv. 29, 37: ad amicos, Cic. Tull. Fragm. § 22; cf.:

    in omnes partis,

    Caes. B. G. 6, 43, 1.—
    B.
    To separate a multitude, to break up, dissolve; and subjectively, to dismiss (from one's self), to discharge, disband:

    senatu dimisso,

    Cic. Lael. 3, 12:

    senatum,

    id. Verr. 2, 4, 65:

    concilium,

    id. Leg. 2, 12, 31; id. Vatin. 2, 5; Caes. B. G. 1, 18; 1, 31; id. B. C. 1, 32, 4 et saep.; cf.

    conventum,

    Sall. C. 21 fin.: exercitum (a standing military t. t.; cf. Vell. 2, 52, 4), Caes. B. C. 1, 2, 6; 1, 9, 5 et saep.:

    plures manus (with diducere, and opp. continere manipulos ad signa),

    Caes. B. G. 6, 34, 5:

    delectum,

    Plaut. Rud. 4, 8, 15:

    convivium,

    to break up, Liv. 36, 29; Tac. A. 15, 30 et saep.
    II.
    With particular reference to the verb, to send away either an individual or a body; to let go, discharge, dismiss, release.
    A.
    Lit.:

    aliquem ab se et amandare in ultimas terras,

    Cic. Sull. 20, 57; so,

    aliquem ab se,

    id. Fam. 13, 63; Nep. Att. 4, 2:

    discedentem aliquem non sine magno dolore,

    id. ib. 12, 18 fin.:

    aliquos aequos placatosque,

    id. Or. 10, 34; so,

    aliquem incolumem,

    Caes. B. C. 1, 18, 4; 1, 23, 3:

    ex custodia,

    Liv. 23, 2, 14:

    e carcere,

    Just. 21, 1, 5:

    impunitum,

    Sall. C. 51, 5:

    saucium ac fugatum,

    Nep. Hann. 4:

    neminem nisi victum,

    id. ib. 3 et saep.; cf.:

    aliquem ludos pessumos, i. e. pessime ludificatum,

    Plaut. Rud. 3, 5, 12:

    uxorem,

    i. e. to put her away, repudiate her, Suet. Aug. 63 al.:

    Cossutia dimissa, quae desponsata fuerat, etc.,

    id. Caes. 1:

    sponsam intactam,

    id. Aug. 62: cf.

    also: aliquam e matrimonio,

    Suet. Tib. 49; v. also under no. B.:

    creditorem,

    i. e. to pay him, Dig. 31, '72:

    debitorem,

    i. e. to forgive him the debt, ib. 50, 9, 4:

    equos, in order to fight on foot,

    Tac. Agr. 37 fin.; Verg. A. 10, 366;

    but also in order to flee,

    Caes. B. C. 3, 69 fin.:

    hostem ex manibus,

    id. ib. 1, 64, 2; 3, 49, 2; cf.

    also: Demosthenem (i. e. his orations) e manibus,

    to put out of one's hands, to lay down, Cic. Or. 30; cf.:

    istos sine ulla contumelia dimittamus,

    id. de Or. 3, 17, 64:

    milites, in oppidum,

    Caes. B. C. 1, 21, 2:

    a turpissima suspicione,

    to free, relieve, Petr. 13, 4.— Absol.:

    dimittam, ut te velle video,

    Plaut. Trin. 4, 2, 106; Cic. de Or. 1, 28; Quint. 11, 3, 86 al. —
    2.
    Transf., of inanimate objects:

    eum locum, quem ceperant,

    to abandon, desert, Caes. B. C. 1, 44, 4:

    Italiam,

    id. ib. 1, 25, 4:

    ripas,

    id. B. G. 5, 18 fin.:

    complura oppida,

    Hirt. B. G. 8, 5:

    provinciam,

    Liv. 40, 43:

    captam Trojam,

    Ov. M. 13, 226 et saep.:

    fortunas morte,

    Cic. Tusc. 1, 6, 12; cf.

    patrimonium,

    id. Caecin. 26 fin.:

    speratam praedam ex manibus,

    Caes. B. G. 6, 8, 1:

    signa ex metu,

    id. B. C. 3, 69 fin.; cf.

    arma,

    Sen. Ep. 66 fin.; Luc. 3, 367 et saep.— Esp.: dimissis manibus, with hands relaxed, i. e. in all haste:

    ibi odos dimissis manibus in caelum volat,

    Plaut. Ps. 3, 2, 52; cf.:

    dimissis pedibus,

    id. ib. v. 54:

    dimissis manibus fugere domum,

    id. Ep. 3, 1, 16.—
    B.
    Trop., to renounce, give up, abandon, forego, forsake:

    ista philosophia, quae nunc prope dimissa revocatur,

    Cic. Ac. 2, 4, 11:

    rem saepius frustra tentatam,

    Caes. B. C. 1, 26 fin.:

    exploratam victoriam,

    id. B. G. 7, 52, 2:

    oppugnationem,

    id. ib. 7, 17, 4; id. B. C. 3, 73, 1:

    occasionem rei bene gerendae,

    id. B. G. 5, 57, 1; cf. id. B. C. 1, 72, 4; 3, 25, 4:

    rei gerendae facultatem,

    id. ib. 1, 28, 2;

    3, 97, 1: omnem rei frumentariae spem,

    id. ib. 1, 73, 1:

    condiciones pacis,

    id. ib. 1, 26, 2:

    principatum,

    id. B. G. 6, 12, 6:

    tempus,

    id. ib. 2, 21 fin.; Cic. de Or. 2, 21, 89:

    suum jus (opp. retinere),

    id. Balb. 13, 31:

    vim suam,

    id. Fam. 9, 12: libertatem; id. Planc. 34 fin.:

    amicitias,

    id. Lael. 21:

    commemorationem nominis nostri,

    id. Arch. 11 fin.:

    quaestionem,

    id. Verr. 2, 2, 30:

    curam,

    id. Att. 14, 11; Tac. Or. 3:

    praeterita, instantia, futura pari oblivione,

    id. H. 3, 36:

    matrimonia,

    Suet. Calig. 25:

    fugam,

    Verg. A. 11, 706:

    coeptum iter,

    Ov. M. 2, 598:

    cursus,

    id. ib. 11, 446 et saep.:

    tantam fortunam ex manibus,

    Caes. B. G. 6, 37 fin.:

    studium et iracundiam suam rei publicae dimittere, i. q. condonare,

    to sacrifice to the good of the state, id. B. C. 3, 69, 3; cf.:

    tributa alicui,

    i. e. to remit, Tac. H. 3, 55:

    laudibus nomen alicujus in longum aevum,

    to transmit, Luc. 1, 448:

    dimissum quod nescitur, non amittitur,

    is foregone, not lost, Pub. Syr. 138 (Rib.).

    Lewis & Short latin dictionary > dimitto

  • 10 Dis

    1.
    dīs, dītis, adj., rich, v. dives.
    2.
    Dīs, ītis (nom. Dītis, Petr. Poët. 120, 76; Quint. 1, 6, 34; cf. Serv. Verg. A. 6, 273; the nom. Dis very rare in the poets; Aus. Idyl. 12: de deis, 3), m. [cf.: dīus, divus, deus], orig. denoting godhead, deity, in general, and of Jupiter in partic.; cf.: Diespiter and Diovis = Juppiter; afterwards exclusively as the designation of the god of the infernal regions, the Greek Pluto, connected with pater, Varr. L. L. 5, § 66 Müll.; identified by Caesar with the Celtic god of night, cf. Caes. B. G. 6, 18, 1 sq.; Cic. N. D. 2, 26; Tac. H. 4, 84 fin.; Suet. Oth. 8; Inscr. Orell. 1465-1470 and 4967;

    without pater,

    Verg. G. 4, 519; id. A. 4, 702; 5, 731; 6, 127 al.:

    pallida Ditis aqua,

    Tib. 3, 1, 28:

    Ditis ignava aqua,

    id. 3, 3, 38; Ov. M. 4, 438; 511; id. F. 4, 449 al.:

    domina Ditis = Proserpina,

    Verg. A. 6, 397.
    3.
    dĭs, an inseparable particle [Sanscr. dva, two: dvis, twice; Gr. dis (dWis); cf.: bis, bini, dubius, duo; also Sanscr. vi- (for dvi-) = dis-], occurs before vowels only in dishiasco; it stands unchanged before c, p, q, t, s, and di; loses its s before b, d, g, l, m, n, r, and v; and becomes dif -before f. So, discedo, dispar, disquiro, distraho, dissolvo; dibalo, dido, digero, dilabor, dimetior, dinumero, dirigo, divello, etc. Before j (i) we have sometimes dī-, as in dijudico, dijungo, and sometimes dis-, as in disjeci, disjungo. Iacio makes disicio or dissicio. In late Lat. disglutino and disgrego occur; while disrumpo occurs in Cic. Lael. 22, 85; cf.

    dirrumpo,

    Plaut. Bacch. 3, 3, 37: dirripio in Cic. de Imp. Pomp. 19, 37, in some MSS.; and dimminuo in MSS. of Plautus, v. Neue Formenl. 2, 782 sq.—
    II.
    Meaning.
    A.
    Dis, in most cases, answers to our asunder, in pieces, apart, in two, in different directions, implying separation or division, as in: diffindo, diffugio, digero, discedo, discepto, discerno, discerpo, discindo, dido, diffindo, dimitto, dirumpo, divido, and a multitude of others.—
    B.
    Less freq. = Engl. un-, reversing or negativing the meaning of the primitive, as in discingo, disconduco, disconvenio, diffido, diffiteor, disjungo, displiceo, dissimulo, dissocio, dissuadeo, and a few others; so, dinumero, to count as separate objects: disputo, to discuss different views or things. —
    C.
    In a few words dis- acquires an intensive force, exceedingly, as, differtus, dilaudo, discupio, disperio ( utterly), dispudet, dissuavior, distaedet. This is but a development of its original meaning: thus, differtus is properly stuffed out; dilaudo, to scatter praise of, etc.—
    D.
    Between, among, through: dinosco, dirigo (or derigo), dijudico, diligo, dilucesco, dispicio, dissereno.

    Lewis & Short latin dictionary > Dis

  • 11 dis

    1.
    dīs, dītis, adj., rich, v. dives.
    2.
    Dīs, ītis (nom. Dītis, Petr. Poët. 120, 76; Quint. 1, 6, 34; cf. Serv. Verg. A. 6, 273; the nom. Dis very rare in the poets; Aus. Idyl. 12: de deis, 3), m. [cf.: dīus, divus, deus], orig. denoting godhead, deity, in general, and of Jupiter in partic.; cf.: Diespiter and Diovis = Juppiter; afterwards exclusively as the designation of the god of the infernal regions, the Greek Pluto, connected with pater, Varr. L. L. 5, § 66 Müll.; identified by Caesar with the Celtic god of night, cf. Caes. B. G. 6, 18, 1 sq.; Cic. N. D. 2, 26; Tac. H. 4, 84 fin.; Suet. Oth. 8; Inscr. Orell. 1465-1470 and 4967;

    without pater,

    Verg. G. 4, 519; id. A. 4, 702; 5, 731; 6, 127 al.:

    pallida Ditis aqua,

    Tib. 3, 1, 28:

    Ditis ignava aqua,

    id. 3, 3, 38; Ov. M. 4, 438; 511; id. F. 4, 449 al.:

    domina Ditis = Proserpina,

    Verg. A. 6, 397.
    3.
    dĭs, an inseparable particle [Sanscr. dva, two: dvis, twice; Gr. dis (dWis); cf.: bis, bini, dubius, duo; also Sanscr. vi- (for dvi-) = dis-], occurs before vowels only in dishiasco; it stands unchanged before c, p, q, t, s, and di; loses its s before b, d, g, l, m, n, r, and v; and becomes dif -before f. So, discedo, dispar, disquiro, distraho, dissolvo; dibalo, dido, digero, dilabor, dimetior, dinumero, dirigo, divello, etc. Before j (i) we have sometimes dī-, as in dijudico, dijungo, and sometimes dis-, as in disjeci, disjungo. Iacio makes disicio or dissicio. In late Lat. disglutino and disgrego occur; while disrumpo occurs in Cic. Lael. 22, 85; cf.

    dirrumpo,

    Plaut. Bacch. 3, 3, 37: dirripio in Cic. de Imp. Pomp. 19, 37, in some MSS.; and dimminuo in MSS. of Plautus, v. Neue Formenl. 2, 782 sq.—
    II.
    Meaning.
    A.
    Dis, in most cases, answers to our asunder, in pieces, apart, in two, in different directions, implying separation or division, as in: diffindo, diffugio, digero, discedo, discepto, discerno, discerpo, discindo, dido, diffindo, dimitto, dirumpo, divido, and a multitude of others.—
    B.
    Less freq. = Engl. un-, reversing or negativing the meaning of the primitive, as in discingo, disconduco, disconvenio, diffido, diffiteor, disjungo, displiceo, dissimulo, dissocio, dissuadeo, and a few others; so, dinumero, to count as separate objects: disputo, to discuss different views or things. —
    C.
    In a few words dis- acquires an intensive force, exceedingly, as, differtus, dilaudo, discupio, disperio ( utterly), dispudet, dissuavior, distaedet. This is but a development of its original meaning: thus, differtus is properly stuffed out; dilaudo, to scatter praise of, etc.—
    D.
    Between, among, through: dinosco, dirigo (or derigo), dijudico, diligo, dilucesco, dispicio, dissereno.

    Lewis & Short latin dictionary > dis

  • 12 dis- or dī-

        dis- or dī- praep., inseparable    [DVA-], disbefore c, p, q, s, t, dī- before d, g, l, m, n, r, and v (but usu. dimminuō, sometimes disrumpo), dif- before f Before a vowel dis- becomes dir-; before i consonant, sometimes dī, sometimes dis-. Iacio makes dīsiciō or dissiciō.— Asunder, apart, away, in different directions ; see diffindo, discedo, dimitto, divido, etc.— Between, among, through ; see dinosco, diiudico, diligo, etc.—Fig., not, un - (reversing or negativing the primitive); see diffido, displiceo, dissuadeo, etc.— Exceedingly, utterly ; see differtus, dilaudo, dispereo.

    Latin-English dictionary > dis- or dī-

  • 13 dīstrictus

        dīstrictus adj. with comp.    [P of distringo], drawn in opposite ways, hesitating: districtus esse, quod, etc. — Harassed, distracted, busy: iudicio: ancipiti contentione: labore vita: omni Sollicitudine, H.: a causis districtior.
    * * *
    districta -um, districtior -or -us, districtissimus -a -um ADJ
    busy; having many claims on one's attention; pulled in different directions

    Latin-English dictionary > dīstrictus

  • 14 hūc

        hūc adv.    [* hoi (stem HO- of hic)+-ce], to this place, hither: commeare, T.: venisse: huc reverti<*> magno cursu contendere, Cs.: huc adesse: Huc ades, i. e. come near, V.: ausculta, T.: huc viciniae, into this neighborhood, T.: ne cursem huc illuc, hither and thither: dum huc illuc signa vertunt, L.: tum huc, tum illuc volant: Ut ora vertat huc et huc, H.— Hither, to this, to this point, so far: huc animum ut adiungas tuom, T.: ut huc te pares, haec cogites: huc omnis aratri Cessit amor, for this purpose, V.: rem huc deduxi, ut, etc.: verses te huc atque illuc necesse est, in different directions.—With ne, in the form hūcine? hitherto? to this? so far?: hucine tandem omnia reciderunt, ut, etc.: hucine beneficia tua evasere, result in this, S.— To this, in addition, besides: accedat huc suavitas oportet: Multa huc navigia addunt, add to these, Cs.
    * * *
    here, to this place; to this point

    Latin-English dictionary > hūc

  • 15 vagē

        vagē adv.    [vagus], here and there, far and wide, at random: effusi per agros, L.
    * * *

    Latin-English dictionary > vagē

  • 16 dimano

    dimanare, dimanavi, dimanatus V INTRANS

    Latin-English dictionary > dimano

  • 17 distringo

    distringere, distrinxi, districtus V TRANS
    stretch out/apart; detain; distract; pull in different directions

    Latin-English dictionary > distringo

  • 18 agito

    ăgĭto, āvi, ātum, 1, v. freq. a. [ago], as if the supine were agitu; cf.: quaero quaerito.
    I.
    Lit., to put a thing in motion, to drive or impel (mostly poet., or in more elevated prose; from poetry it passed, after the Aug. per., into common prose).
    A.
    Of cattle, to drive, conduct (cf. ago):

    calcari quadrupedem agitabo advorsum clivom,

    Plaut. As. 3, 3, 118:

    stimulo boves agitat,

    Vulg. Eccli. 38, 26:

    hanc in curru bijugos agitare leones,

    drives her span of lions, Lucr. 2, 602:

    agitantur quadrigae,

    Varr. L. L. 6, § 41 Müll.:

    ad flumina currus,

    Verg. G. 3, 18:

    jussit agitari currum suum,

    Vulg. 2 Macc. 9, 4: lanigeros greges hirtasque capellas, to drive, poet. for to tend, Verg. G. 3, 287:

    sacros jugales (dracones),

    Ov. M. 5, 661:

    quadrigas bigasque et equos desultorios,

    Suet. Caes. 39.—
    B.
    Of the motion of other things, to move, impel, shake:

    triremem in portu,

    Nep. Dion, 9, 2:

    alas,

    Ov. Tr. 3, 4, 21:

    manibusque leves agitavit habenas,

    id. M. 7, 221:

    hastam,

    id. ib. 3, 667: caput, to move the head ( in token of assent = annuere), id. ib. 1, 567:

    arundinem vento agitatam,

    Vulg. Matt. 11, 7.—Esp., of animals, to hunt, chase, pursue: etiamsi excitaturus [p. 72] non sis nec agitaturus feras, Cic. Off. 3, 17:

    aquila insectans alias aves atque agitans,

    id. Div. 2, 70:

    trepidas columbas,

    Ov. M. 5, 606; 11, 300:

    damas,

    id. ib. 10, 539:

    cursu timidos onagros,

    Verg. G. 3, 409 al. —
    C.
    Of the motion caused by the wind, to drive to and fro, toss about, agitate, disturb:

    ventus enim fit, ubi est agitando percitus aër,

    when the air is violently agitated and driven, Lucr. 6, 686:

    mare ventorum vi agitari atque turbari,

    Cic. Clu. 49 fin.; id. Univ. 3, 7:

    freta ponti Incipiunt agitata tumescere,

    Verg. G. 1, 357:

    aristas,

    Ov. A. A. 1, 553:

    Zephyris agitata Tempe,

    Hor. C. 3, 1, 24:

    ventis agitatur pinus,

    id. ib. 2, 10, 9:

    veteres agitantur orni,

    id. ib. 1, 9, 12:

    agitaret aura capillos,

    id. Epod. 15, 9.—
    D.
    Of the motion caused by the water: agitata numina Trojae, tossed or driven about upon the sea, Verg. A. 6, 68; Prop. 3, 21, 5.—
    E.
    In gen., of the motion caused by other things:

    magnes (lapis) agitat (ferri ramenta) per aes,

    Lucr. 6, 1054:

    agitari inter se concursu,

    Cic. N. D. 1, 39: pulsu externo agitari, Macr Somn. Scip. 9.— Poet. of mist, to produce it by motion or agitation: dejectuque (Peneus) gravi tenues agitantia fumos Nubila conducit, and by its impetuous descent (into the valley) raises clouds producing mist, Ov. M. 1, 571—
    II.
    Trop.
    A.
    To rouse up, excite, move, urge, drive, impel one to something: aliquem, sometimes in aliquid (so in Florus very freq.):

    in furias agitantur equae,

    are excited to fury, Ov. A. A. 2, 487:

    agitare plebem,

    to stir up, rouse, Liv. 3, 11:

    populum,

    Flor. 2, 12, 2; so id. 11, 6, 2 al.:

    agitatus cupiditate regni,

    id. 3, 1:

    gens sacratis legibus agitata in exitium urbis,

    id. 1, 16, 7.—
    B.
    To disquiet, disturb, to drive hither and thither, to vex, trouble, torment (the fig. taken from the sea agitated by storm; cf. Gernh. and Beier upon Cic. Off. 1, 24, 82):

    dii deaeque te agitant irati,

    Plaut. Pers. 4, 4, 115:

    atra bilis agitat hominem,

    id. Capt. 3, 4, 64; so id. Curc. 1, 1, 92; 2, 1, 24:

    ut eos agitent furiae, neque usquam consistere patiantur,

    Cic. Rosc. Am. 24 (cf. Verg. A. 3, 331:

    scelerum furiis agitatus Orestes,

    id. ib. 4, 471):

    suum quemque scelus agitat amentiaque afficit,

    id. ib. 24:

    agitare et insequi poëtas,

    Tac. Or. 4; 25 and 41:

    multis injuriis jactata atque agita ta,

    Cic. Quint. 2:

    est magni viri, rebus agitatis (= perturbatis, Beier) punire sontes,

    id. Off. 1, 24, 82:

    agitabatur animus inopiā rei familiaris et conscientiā scelerum,

    Sall. C. 5, 7:

    quos conscientia defectionis agitabat,

    Tac. Agr. 16:

    commotus metu atque libidine diversus agitabatur,

    was drawn in different directions, Sall. J 25, 6; Liv. 22, 12. ne te semper inops agitet vexetque cupido, Hor. Ep. 1, 18, 98:

    quos agitabat timor,

    Tac. Agr. 16:

    timore et metu agitati,

    Vulg. Judith, 15, 1:

    injuriis agitatus,

    Flor. 1, 8, 7:

    seditionibus,

    Just. 12, 4, 12.—
    C.
    To assail with reproach, derision, insult; to reprove, blame, scoff, deride, insult, mock:

    agitat rem militarem, insectatur totam legationem,

    attacks, ridicules, Cic. Mur. 9, 21; id. Brut. 28, 109: mea saevis agitat fastidia verbis, Hor Epod. 12, 13; without verbis:

    agitant expertia frugis,

    id. A. P. 341:

    vesanum poëtam agitant pueri,

    id. ib. 456.—
    D.
    In gen., to drive or urge on a thing, to accomplish or do, to drive at, to be employed in, be engaged in, to have, hold, keep, to celebrate; v. ago, II. D. (in the historians, esp. Sallust, very freq.):

    Haec ego non agitem?

    should I not drive at? Juv. 1, 52:

    vigilias,

    to keep, Plaut. Trin. 4, 2, 27; so,

    custodiam,

    id. Rud. 3, 6, 20; so Tac. A. 11, 18:

    hoc agitemus convivium vino et sermone suavi,

    let us celebrate, Plaut. As. 5, 1, 7:

    Dionysia,

    Ter. Heaut. 4, 4, 11; so id. Hec. 1, 2, 18:

    convivia,

    Ov. M. 7, 431; Suet. Claud. 32 festa gaudia, Sil. 15, 423:

    meum natalem,

    Plaut. Pers. 5, 1, 16;

    so festos dies,

    Cic. Verr. 2, 2, 63:

    jocos,

    Ov. M. 3, 319:

    agraria lex a Flavio tribuno plebis vehementer agitabatur,

    was powerfully urged, supportcd, Cic. Att. 1, 19:

    quae cum praecepta parentis mei agitarem,

    was striving to comply with, Sall. J. 14, 2 (modestius dictum pro:

    studere, ut agerem, Cort.): laeti pacem agitabamus,

    were at peace, enjoyed the delights of peace, id. ib. 14, 10:

    dicit se missum a consule venisse quaesitum ab eo, pacem an bellum agitaturus foret,

    id. ib. 109, 2:

    quoniam deditionis morā induciae agitabantur,

    there was a truce, id. ib. 29, 4; id. C. 24, 2.— Poet.:

    ceu primas agitant acies, certamina miscent,

    as if they formed the front rank, Sil. 9, 330.—Hence of time, esp. life, to pass, spend (cf. ago, II. D 5.):

    vita hominum sine cupiditate agitabatur,

    Sall. C. 2, 1:

    agitare aevum,

    Verg. G. 4, 154; id. A. 10, 235:

    festos dies,

    Tac. H. 3, 78.—In Sall., Tac., Flor., et al., agitare absol., to live, dwell, abide, sojourn, be:

    hi propius mare Africum agitabant,

    Sall. J 18, 9; cf id. ib. 19, 5; id. Fragm. H. 3, 11; so id. J. 54, 2; 59, 1; 94, 4:

    laeti Germant agitabant,

    Tac. A. 1, 50:

    secretus agitat,

    id. ib. 11, 21:

    montium editis sine cultu atque eo ferocius agitabant,

    id. ib. 4, 46; Flor. 4, 12, 48.—
    E.
    Of the mind: agitare aliquid or de aliquā re (in corde, in mente, animo, cum animo, secum, etc.), to drive at a thing in the mind, i. e. to turn over, revolve, to weigh, consider, meditate upon, and with the idea of action to be performed or a conclusion to be made, to deliberate upon, to devise, contrive, plot, to be occupied with, to design, intend, etc.: id ego semper mecum sic agito et comparo, Att ap. Non. 256, 20:

    quom eam rem in corde agito,

    Plaut. Truc 2, 5, 3:

    id agitans mecum,

    Ter. Phorm. 4, 3, 10; so Sall. J. 113, 3:

    habet nihil aliud quod agitet in mente,

    Cic. N. D. 1, 41:

    est tuum sic agitare animo, ut, etc.,

    id. Fam. 6, 1:

    quae omnes animo agitabant,

    Tac. A. 6, 9:

    provincias secretis imaginationibus agitans,

    id. ib. 15, 36 in animo bellum, Liv 21, 2; Vell. 1, 16; Quint. 12, 2, 28.—With inf., as object:

    ut mente agitaret bellum renovare,

    Nep. Ham. 1, 4.— Poet.:

    aliquid jamdudum invadere magnum Mens agitat mihi,

    Verg. A 9, 187. —Sometimes also without mente, animo, and the like, agitare aliquid, in the same signif:

    quodsi ille hoc unum agitare coeperit, esse, etc.,

    Cic. Verr. 2, 3, 96:

    rem a me saepe deliberatam et multum agitatam requiris,

    id. Ac. 1, 2: oratori omnia quaesita, disputata, tractata, agitata ( well considered or weighed) esse debent, id. de Or. 3, 14:

    fugam,

    Verg. A. 2, 640.—So esp. freq. in Tac.:

    Britanni agitare inter se mala servitutis, Agr 15: bellum adversus patrem agitare,

    id. H. 4, 86, id. A. 1, 5; 1, 12.—With de:

    de bello,

    Tac. H. 2, 1:

    agitanti de Claudio,

    id. A. 6, 46:

    de tempore ac loco caedis agitabant,

    id. ib. 15, 50; 1, 12; id. H. 4, 59.—With num:

    agitavere, num Messalinam depellerent amore Silli,

    Tac. A. 11, 29; id. H. 1, 19.— With - ne:

    agitavere placeretne, etc.,

    Tac. H. 3, 1.—With an:

    an Artaxata pergeret, agitavit,

    Tac. A. 13, 41 —With quomodo, Tac. A. 2, 12.—With ut (of purpose):

    ut Neronem pudor caperet, insita spe agitari,

    Tac. A. 16, 26.—
    F.
    To treat or speak of or concerning a thing, to confer about, deliberate upon. Romae per omnīs locos et conventus de facto consulis agitart ( impers., for agitabatur), discussions were had, Sall. J 30, 1;

    cum de foedere victor agitaret,

    Liv. 9, 5; 30, 3.—
    * G.
    Sat agitare, with gen., in Plaut., = sat agere, to have enough to do, to have trouble with: nunc agitas sat tute tuarum rerum, Bacch. 4, 3, 23.

    Lewis & Short latin dictionary > agito

  • 19 bipartio

    bĭ-partĭo (in MSS. also bĭ-pertĭo), no perf., ītum, 4, v. a. [bis], to divide into two parts, to bisect (as verb. finit. very rare; more freq. in part. and adv.): ver bipartitur, is divided (in respect to weather), Col. 11, 2, 36; so,

    hiems bipertitur,

    id. 11, 2, 5 Schneid. N. cr. —Mostly part. pass.:

    bipartita divisio,

    Varr. L. L. 5, § 17 Müll.:

    genus bipartitum,

    Cic. Top. 22, 85:

    bipertiti Aethiopes,

    Plin. 5, 8, 8, § 43:

    ut faceres imperium bipartitum,

    Vulg. Ecclus. 47, 23.—Hence, bĭpartītō ( bĭpert-), adv., in two parts or divisions, in two ways:

    bipartito classem distribuere,

    Cic. Fl. 14, 32; id. Phil. 10, 6, 13: signa inferre, to attack in two parties or divisions, Caes. B. G. 1, 25 Oud. N. cr.:

    collocare insidias in silvis,

    id. ib. 5, 32:

    equites bipertito in eos emissi magnam caedem edidere,

    Liv. 40, 32, 6:

    secta bipartito cum mens discurrit utroque,

    in two different directions, Ov. R. Am. 443.—With esse or fieri (cf. in Gr. dicha einai, gignesthai):

    ibi in proximis villis ita bipartito fuerunt ut Tiberis inter eos et pons interesset,

    Cic. Cat. 3, 2, 5 B. and K.:

    id fit bipartito,

    id. Inv. 2, 29, 86.

    Lewis & Short latin dictionary > bipartio

  • 20 bipartito

    bĭ-partĭo (in MSS. also bĭ-pertĭo), no perf., ītum, 4, v. a. [bis], to divide into two parts, to bisect (as verb. finit. very rare; more freq. in part. and adv.): ver bipartitur, is divided (in respect to weather), Col. 11, 2, 36; so,

    hiems bipertitur,

    id. 11, 2, 5 Schneid. N. cr. —Mostly part. pass.:

    bipartita divisio,

    Varr. L. L. 5, § 17 Müll.:

    genus bipartitum,

    Cic. Top. 22, 85:

    bipertiti Aethiopes,

    Plin. 5, 8, 8, § 43:

    ut faceres imperium bipartitum,

    Vulg. Ecclus. 47, 23.—Hence, bĭpartītō ( bĭpert-), adv., in two parts or divisions, in two ways:

    bipartito classem distribuere,

    Cic. Fl. 14, 32; id. Phil. 10, 6, 13: signa inferre, to attack in two parties or divisions, Caes. B. G. 1, 25 Oud. N. cr.:

    collocare insidias in silvis,

    id. ib. 5, 32:

    equites bipertito in eos emissi magnam caedem edidere,

    Liv. 40, 32, 6:

    secta bipartito cum mens discurrit utroque,

    in two different directions, Ov. R. Am. 443.—With esse or fieri (cf. in Gr. dicha einai, gignesthai):

    ibi in proximis villis ita bipartito fuerunt ut Tiberis inter eos et pons interesset,

    Cic. Cat. 3, 2, 5 B. and K.:

    id fit bipartito,

    id. Inv. 2, 29, 86.

    Lewis & Short latin dictionary > bipartito

См. также в других словарях:

  • Different Directions (John Denver album) — Different Directions Studio album by John Denver Released …   Wikipedia

  • Different Directions (Champion album) — Different Directions DVD/CD Live album by Champion Released March 20, 2007 Genre Hardcore Length 35:55 …   Wikipedia

  • Different Directions — may refer to: Different Directions (John Denver album), a 1991 album by American singer songwriter John Denver Different Directions (Champion album), a 2007 DVD/CD combo by Champion This disambiguation page lists articles associated with the same …   Wikipedia

  • Different Directions DVD/CD — Infobox Album | Name = Different Directions DVD/CD Type = Album Artist = Champion Released = March 20, 2007 Recorded = Genre = Hardcore Length = 35:55 Label = Bridge 9 Records Producer = Reviews = Last album = Promises Kept (2004) This album =… …   Wikipedia

  • go in different directions — index diffuse, disperse (scatter) Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • different — [dif′ər ənt, dif′rənt] adj. [ME < OFr < L differens: see DIFFERENCE] 1. not alike; dissimilar: with from, or, esp. informally, than, and, in Brit. usage, to 2. not the same; distinct; separate; other 3. various 4. unlike most others;… …   English World dictionary

  • different — I (Roget s IV) modif. 1. [Unlike in nature] Syn. distinct, separate, not the same, nothing like, dissimilar, unlike, in disagreement, divergent, disparate, contrasted, variant, dissonant, deviating, deviant, incongruous, varying, various, diverse …   English dictionary for students

  • Directions: The Plans Video Album — Video by Death Cab for Cutie Released …   Wikipedia

  • différent — différent, ente [ diferɑ̃, ɑ̃t ] adj. • v. 1394; lat. differens 1 ♦ Qui diffère; qui présente une différence par rapport à une autre personne, une autre chose. ⇒ autre, dissemblable, distinct. Complètement, essentiellement différent; différent à… …   Encyclopédie Universelle

  • Different Strokes (The Nite-Liters album) — Different Strokes Studio album by The Nite Liters Released 1972 …   Wikipedia

  • pull in different directions — …   Useful english dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»